Benim için unutulmaz filmlerden biridir Vizontele. Üstünden geçen yıllara rağmen gönlümdeki tahtını kimseye kaptırmadı. Her zaman gülümseyerek hatırladığım, üzerine düşünülmesi gereken repliklerle doludur. Televizyon seyrederken Satı ananın dünyanın evine gelecek olmasına verdiği "sebep" cevabını sık sık hatırlar, evlerimize gelen dünyanın, bizlerin iç dünyasına etkilerini düşünürüm, Televizyon bugünkü haliyle bireysel bir mutluluk kaynağı olmaktan maalesef çok uzak.
Her gün evlerimizde kaç katili ağırladığımızın, kaç cenaze defnettiğimizin, kaç işkence sahnesini izlediğimizin, çocuklarımızın gözünde adam öldürmenin ne kadar sıradanlaştığının farkında mısınız? Kötülüğü normal saymaya, fırsatçılığa zeka, iki yüzlülüğe işini bilirlik demeye başladık. Gününün büyük çoğunluğunu diğer insanlara tuzaklar kurmakla geçiren insanlar tanıdık. Daha iyisini istemek doğaldır ama bizlerin hayattan beklentilerimiz sağlıksızlaştı; o sevgilileri, o evleri, o kıyafetleri ister olduk. Artan talepler kısıtlı imkanlarla çatıştı. Çoğunluklada kısıtlı imkanlar kazandı. Elindekiyle mutsuz olan insanların sayısı arttıkça arttı. Değil çocuklarımız yetişkinlerimiz bile bu ikilemde kaldı. Biz onlara kapılarımızı içtenlikle açtıkça onlar her geçen gün daha pervasız, daha özensiz, daha saygısız misafirler oldular.
Evet Zeki Müren bizi görmedi. Ama biz neler gördük neler..Daha güzel şeyler göreceğimiz günlere ..
Evet Zeki Müren bizi görmedi. Ama biz neler gördük neler..Daha güzel şeyler göreceğimiz günlere ..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder